~oOo~
It's been two weeks already but she's no where to be found, I don't know where to find her. Wala akong kakilalang pamilya niya, I don't even know where she lives before. Fuck!
"Angelo, nakikinig ka ba?"
Napalingon ako kay Sophia, she's with me now because she's helping me to find her. I sighed. Umiling ako. Hinawakan niya ang kamay ko.
"Mahahanap din natin siya, tiwala lang." And she smiled at me.
"Ano ba ang sinasabi mo kanina?" Pagtatanong ko.
Palagi siyang nasa tabi ko, she's even taking care of my daughter. Palagi ngang umiiyak ang anak ko, siguro hinahanap ang nanay niya. Ayaw na niyang tumahan kaagad, mahihirapan ka pa bago siya tumahimik sa pag-iyak. Samantalang kung siya ang nagpapatahan sa anak ko ay kay dali lang.
I really need to find her.
"May alam ka bang kakilala niya? Friends?"
Kumunot ang noo ko. I knew one, but he is not going to help me. That asshole! Maybe he has the hots on her. May balak pa siyang huwag ipaalam sa akin kapag nakita na niya ito, he even said that ilalayo niya sa akin ang nanay ng anak ko. Like what the fuck was that? Is he some kind of a crazy man? Hindi niya pupwedeng ilayo siya sa akin! No fucking way!
"I knew one, Zeus Mondragon, I. He's an ass! He doesn't want to help me! Gago 'yon! He even said na ilalayo niya siya sa akin."
I clenched my fist. Who the hell he thinks he is? If he would do that, I swear, I will kill him! Dapat mauna kong makita ang babaeng 'yon. Dapat ako ang mauna, not that bastard, baka totohanin niya ang banta niya.
"Are you jealous to that guy? It seems that he is pissing you to death." Natatawang sabi ni Sophia.
I glared at her. Me? Jealous? Fuck him! No way. Sino siya para pagselosan ko? He is just a friend! Not a lover nor her husband! Wala silang anak, pero kami meron.
"Hindi, why would I be?" I gritted my teeth.
She is looking at me while grinning. "Bakit nga ba? Bakit nga ba kailangan mo siyang makita? Bakit ka ba nagkakaganito? Bakit hindi ka mapakali? Bakit palagi kang galit kapag nababanggit ang pangalan ni Zeus Mondragon, I? Bakit halos mabaliw ka kakahanap kay Mikaela Angela? Bakit, Angelo?"
Matiim kong itinikom ang mga labi ko. Nag-iwas ako ng tingin ko. Bakit nga ba? Why I am looking for her? 'Di ba ito ang gusto ko? Ang mawala siya sa landas ko?
"See? You can't even answer me. Is she important to you? Or special? Sabihin mo na, hindi ako magagalit."
Nakangiti niyang sabi sa akin. Simula ng malaman ni Sophia na nabuntis ko siya ay hindi na naging kami pa. She said that mabuti ng maging magkaibigan nalang kami, but she knows that I still love her, kaya I am still pursuing her, pero ayaw na niya talaga. Palagi lang kaming magkasama kase 'yon ang gusto ko, but we were not a thing.
"I don't know." Mahina kong sagot sa kanya.
I really don't know why. I just want her inside my house, taking care of my child. Ayaw ko siyang lumabas kase ayaw kong kinakausap niya ang lalaking 'yon. That's what I want.
Siguro gusto ko siyang hanapin because my daughter needs her.
Mikaela Angela's POV
Napunta ako sa isang probinsya sa Davao. Wala akong kakilala rito kaya hindi ko alam kung paano ako magsisimula, I only have with me some of my personal things at limang libong piso. Hindi ko alam kung saan ako pupunta ngayon, bitbit ang dalawang bag ko ay lumapit ako sa isang estante. May nakita ako roong isang mapa, siguro para ito sa mga dayuhang katulad ko. Kumuha ako nang isa at pinakatitigan ang mapa ng buong Davao.
Pumara ako ng traysikel, nagbabasa pa rin ang ako nang mga kalye at mga trademarks ng Davao. Nang huminto ang trisikel sa harapan ko ay sinabi ko kaagad kung saan niya ako dadalhin. Nagpunta ako sa Market ng Davao, maraming tao ngayon. Namimili sila ng kung anu-ano. May nakikita rin akong mga Restaurant sa 'di kalayuan, para itong downtown. May mga Malls din dito at mga establishments. Mag-aapply ako nang trabaho para mabuhay ako rito.
Wala akong kakilala rito kaya sigurado akong walang makakahanap sa akin dito. Mas mabuti ng ganito. Napabuntong hininga ako. Inilabas ko ang biodata ko. Bago ako umalis sa bahay ni Angelo ay inayos ko ang mga dapat kung ayusin bago umalis, katulad nito. Gumawa ako ng mga biodata para kapag nakaalis na ako ay makapaghanap kaagad ako nang trabaho. Hindi naman malaki ang perang dala-dala ko at alam kong mauubos din ito.
Huminto na ang trisikel kaya nagbayad na ako at bumaba na, napabuntong hininga ako. Inayos ko muna ang sarili ko bago pumasok sa Restaurant.
"Hi, good morning. Saan po pwedeng mag-apply?" Tanong ko sa babaeng nasa Cashier. Agad naman siyang ngumiti sa akin.
"Good morning din po, pasensya na po pero hindi po kami hiring ngayon eh. Try niyo po sa iba." Sabi niya. Ngumiti lang din naman ako sa kanya.
"Okay lang, nagbakasali lang naman ako. Sige po, salamat." Sabi ko at umalis na.
Pumunta pa ako sa ibang pwedeng pag-aplayan pero sadyang hindi ako pinalad, puro walang bakante. Kumain na muna ako sa isang maliit na kainan, pagkatapos kong kumain ay naglakad-lakad na muna ako. Ang problema ko ngayon ay kung saan ako magpapalipas ng gabe. Siguro may mga apartment naman dito na mura lang, mamaya nalang ako maghahanap.
Sa paglalakad ko ay may nakita akong isang Park, agad akong naglakad papasok doon. Hindi gaanoong marami ang mga tao ngayon pero maraming nagpipicnic na magpapamilya, umupo ako sa damuhan. Maraming naglalarong mga bata, naghahabulan, nagpalalipad ng kung anu-ano.
Naalala ko ang anak ko, kamusta na kaya siya ngayon? Gising na kaya siya?
Namuo ang luha sa gilid ng mga mata ko. Kung sana okay lang ang lahat, edi sana wala ako ngayon dito. Sana hindi ako nalayo sa anak ko, kaya lang magulo ang lahat. Una palang ay hindi na tama, lahat ay nagsimula sa mali.
Tumayo nalang ako at tiningnan ko ulit ang mapa na nakuha ko kanina. Maghahanap na muna ako ng Apartment.
"Sige na po, limang libo lang po talaga ang pera ko ngayon. Promise po kapag nagkatrabaho na po ako babayaran ko po ang another isang buwan." Pagmamakaawa ko sa Landlady.
Gusto niya kase na mag advance pay ako ang dalawang buwan, bale ang ibabayad ko ngayon sa kanya ay Php4000. Kaya lang kung ibabayad ko 'yon sa kanya ay wala na akong ipanggagastos araw-araw at sa paghahanap ko ng trabaho.
Ngumunguya lang siya ng chewing gum at bumuga ng usok ng sigarilyo. Inismiran ako nito at namaywang sa harapan ko.
"Alam mo ganda, kahit na mapagkakatiwalaan 'yang napakaganda mong mukha ay hindi pa rin ako papayag. Paano kapag wala kang mahanap na trabaho rito? Edi ako naman ang walang pera. Pasensya na."
Nanlulumo akong tumango nalang at nagpasalamat sa kanya. Alas otso na ng gabe pero wala pa akong nahanap na matutuluyan, lahat sila ay inaayawan ako kase nga kulang ang paunang bayad ko. Ito na ang pinakamurang apartment sana pero dapat kailangan ko talagang magbayad para sa dalawang buwan. Naglakad nalang ako at umupo muna sa waiting shed, dito na muna siguro ako. Ngayon ko lang ito naranasan, ang walang matulugan. Niyakap ko nalang sarili ko at isinandal ang ulo ko sa sementong pader ng waiting shed.
Kung hindi sana ako umalis siguro nakahiga na ako sa kama ng anak ko at binabantayan siya habang natutulog, I caressed my tummy. Kamusta na kaya ang anak ko? Inaalagaan kaya siya ng maayos nina Sophia at Angelo? Kinukwentuhan din kaya siya ng mga bedtime stories ni Sophia? Nalulungkot ako, hindi ko man lang malaman kung ano na ang kalagayan ng anak ko. Isang araw palang na wala sa piling ko ang anak ko pero nag-aalala na ako sa kanya, miss na miss ko na siya sobra.
"Hija? Gabe na bakit nandito ka pa?"
Napalingon ako sa babaeng nakaupo sa tabi ko, nakapangmadre siyang damit. Ngumiti ako sa kanya. Hindi ko ito kilala, hindi rin naman ako natatakot sa kanya kase mababait ang mga madre.
"Bakit ka umiiyak?"
Nagulat ako sa tinuran niya. Umiiyak pala ako? Hinawakan ko ang pisnge ko. Umiiyak nga ako. Hindi ko pala namalayan.
"W-wala po ito. May n-naisip lang po ako."
Tumitig ito sa akin na para bang binabasa niya ang nakikita niya sa mga mata ko. Nag-iwas ako kaagad ng tingin. Hindi ako sanay sa mga ganyang tingin. Naalala ko na naman si Angelo, ganyan siya kung tumitig sa akin.
"Hindi ka taga rito, tama ba ako?" Napatango nalang ako. Paano niya nalaman?
"Wala kang matutuluyan?"
Lumingon ako sa madre. Umiling ako sa kanya.
"Ako si sister, Cecile. May orphanage kaming pinatatakbo rito, kung gusto mo sumama ka muna sa akin."
Wala sa sarili akong napatango sa kanya. Hinawakan niya ang kamay ko at tinulungan akong makatayo.
"Ako po si Mikaela." Pagpapakilala ko sa kanya.
Ngumiti siya sa akin. Nag-umpisa na kaming maglakad.
"May tinakbuhan ka, hindi ba? Mas mabuting hinarap mo ng buong tapang ang problemang tinakbuhan mo, hindi iyon matatapos kapag lumayo ka. Gagabayan ka ng Panginoong Diyos." Sabi niya.
Paano niya nalaman 'yon? Nagtataka akong napatingin kay Sister Cecile, pero binigyan niya lang ako ng isang ngiti.
Michael Angelo's POV
Dalawang buwan na ang nakalilipas simula ng umalis siya sa bahay ko, wala akong lead kung nasaan siya ngayon. I don't have much information about her too. I tried to ask my sister pero wala rin siyang masyadong alam sa kanya, ang sabi niya lang ay ulila na raw ito at nangungupuhan lang sa isang apartment.
I went to that apartment too, nagbabakasaling baka doon siya nagpunta, but hell! She's not there, matagal na raw itong umalis sa inuupahan niya and they don't know if where she is.
I went to Eastwood Academy too, where she studied before. Hinalungkat namin ang mga files niya, pero kung ano ang mga nalaman ko sa kanya at sa ibang tao ay 'yon din ang nakalagay doon. Wala ng iba pa.
Napasabunot ako sa buhok ko. Fucking shit! I am having a headache again, ilang araw na akong walang matinong tulog simula ng umalis siya. Para na akong baliw! Mabuti nalang at nar'yan si Yaya at Sophia na nag-aalaga sa anak ko, dahil kung wala ay baka pati siya ay napabayaan na. I can't really understand myself why I am doing this. Why I am even looking for her? Hindi ba't ito ang gusto ko? That after my daughter turns one year old she will be out of my house? Then why the hell I am eager to find her?
Ano bang pagpapakagago ang ginagawa ko ngayon? Fuck! Even my work ay naaapektuhan na. I can't concentrate. Para akong binabangungot kapag natutulog ako. There was a time na napanaginipan ko siya, she was bloody crying for fucks sake! Puno ng galos at pasa ang katawan niya.
Naisip ko lang, iyon ba palagi ang itsura niya pagkatapos ko siyang saktan? Fucking hell! Oo sinasaktan ko siya because sa kanya ko lahat ibinubunton ang mga frustrations ko, I don't know why, pero kapag nakikita ko siya ay gustong-gusto ko siyang angkinin at kapag nagmamatigas naman ito ay hindi ko mapigilang hindi ko siya masaktan. I know that she was always crying after I fucked her, I can always hear that. Pagkatapos ko siyang gamitin ay tumatalikod siya sa akin at umiiyak.
Pero kahit galit ko sa kanya, her innocent face is always flashing on my mind. I can always see her sweet smile while carrying my child as I closed my eyes. Hindi pa ako nakaramdan ng ganito, not even with Sophia. Noong umalis siya, nililibang ko pa ang sarili ko, but now? Hindi ko magawa 'yon. Parang may pumipigil sa akin, ang gusto ko lang gawin ay ang hanapin siya. Ibang-iba ang nararamdaman ko ngayon.
Lumabas na ako sa opisina ko para makauwi, I want to see my child. Kahit papaano ay naiibsan ang pagkainis ko sa dahilan na hindi ko mahanap ang nanay niya. My daughter, she looks like her mother. Kahit sa pagngiti nito ay katulad din sa nanay niya, they have the same dimples and eyes. Para talaga silang pinagbiyak na bunga. Kapag nakatitig ako sa anak ko ay para narin akong nakatitig sa nanay niya.
Ilang minuto pa ay nakauwi na ako sa bahay ko, bumungad kaagad sa akin si Yaya na karga-karga ang anak ko. I smiled then walked towards my daughter. Kinuha ko kaagad siya.
"Baby, do you miss, Daddy, huh?" Pumalakpak ito at nagsimula ng magsalita na hindi ko naman maintindihan.
I showered my daughter a butterfly kisses, humagikhik naman ito kaagad.
"M-ma... mama.. mmm. Ma." She murmured.
Napatingin sa akin si Yaya at tumalikod na. Umiiling pa ito.
"Mama's not here, Anak. I am still looking for her. Okay?" Hinalikan ko siya sa pisnge at naglakad na papunta sa kwarto niya.
Nilagay ko siya kaagad sa crib niya at nilagyan ng feeding bottle. Nagsimula na itong umiyak, napakamot ako sa pisnge ko. Geez! I don't know how to make her stop, kinuha ko siya sa crib niya at isinayaw-sayaw siya, pero hindi pa rin ito tumatahimik.
Damn it! What to do now? Heck!
Pinalibutan ko ng maraming unan ang bawat gilid ng kama ng anak ko at inilagay siya sa gitna nito. Damn it! Am I really gonna do it? Tsk.
"Okay, Baby. I'm not good at this, okay?" Bumuga ako ng hangin.
Geez! Nakikita ko lang na ginagawa niya ito eh, sana alam ko. Shit!
"May tatlong bibe akong nakita, mataba, mapayat mga bibe, ngunit ang may pakpak sa likod ay iisa. Siya ang lider na nagsabi ng kwak kwak, kwak kwak kwak, kwak kwak kwak, siya ang lider na nagsabi ng kwak kwak."
Nakadalawang ulit pa siguro ako before my daughter stop crying and started to sing with me. Fuck! I even danced that freaking song! Oh fuck! Aksidente ko lang na nakita siyang ginagawa ito and I kinda like it, she danced so cute in that song. Napailing ako. Umupo ako sa kama ng anak ko at kinarga siya, pinadede ko siya sa bisig ko.
"You missed your Mama singing that to you? Sorry, she's not here. I'll find her for you, okay?"
Binantayan ko ang anak ko hanggang sa makatulog na ito. She sleeps like her mother, so peaceful and so angelic. I caressed my daughter's face.
"Sorry." Bulong ko.
I don't know why it did came out on my mouth, maybe I'm guilty because I was the reason why her mother left. I know she doesn't want to leave my baby, pero ako ang may kasalanan kung bakit siya umalis.